POLSKA ORGANIZACJA HAPKIDO

Procedury wewnętrzne regulujące

ochronę dziecka przed krzywdzeniem

Wprowadzono uchwałą nr 2/2024  Zarządu Polskiej Organizacji Hapkido

z dnia 15 lutego 2024 r.

Polska Organizacja Hapkido,

Mieczykowa 2/43 30-389 Kraków

Spis treści

I. Wprowadzenie

II. Dotychczasowe działania, które przynosiły pozytywne efekty w ochronie dziecka przed przemocą

III. Zasady bezpiecznej rekrutacji pracowników

IV. Zasady bezpiecznej relacji personel-dziecko

V. Zasady ochrony wizerunku i danych osobowych dzieci

VI. Jak rozpoznać przemoc wobec dziecka ?

VII. Rozpoznawanie przemocy wobec dziecka niepełnosprawnego oraz chorego przewlekle

VIII. Procedura postępowania w przypadku krzywdzenia dziecka przez osobę ze środowiska rodzinnego:

IX. Procedura interwencji w sytuacji krzywdzenia dziecka w przez pracownika Klubu:

X. Procedura interwencji w sytuacji krzywdzenia dziecka w Klubie przez rówieśników:

XI. Procedura postępowania wobec ucznia, który stał się ofiarą czynu karalnego:

XII. Procedura Niebieskiej Karty

XIII. Ważne telefony i adresy

XIV. Monitoring stosowania Standardów Ochrony Małoletnich

XV. Przepisy końcowe

 

I. Wprowadzenie

Naczelną i niepodważalną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez pracowników stowarzyszenia Polskiej Organizacji Hapkido w Krakowie,  jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie, poprzez wspieranie go w rozwoju i rozpoznawanie jego potrzeb. Mając na uwadze, że dziecko wymaga szczególnej opieki i troski, w tym właściwej ochrony przed krzywdzeniem, został stworzony niniejszy dokument. Dokument ten jest skierowany do pracowników stowarzyszenia (pedagogicznych, niepedagogicznych, praktykantów, wolontariuszy) oraz rodziców. Dokument został przygotowany, aby zyskać poczucie pewności, że nasze stowarzyszenie zawsze będzie podejmowało wszelkie możliwe działania, aby zapobiegać krzywdzeniu dzieci.

Wewnętrzne procedury regulujące ochronę dziecka przed przemocą są zgodne z obowiązującymi w naszym stowarzyszeniu dokumentami: Statut Stowarzyszenia, Polityką bezpieczeństwa przetwarzania danych osobowych oraz obowiązującymi przepisami prawa:

1.  Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.;
2.  Konwencji o Prawach Dziecka przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ z 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991.120.526 ze zm.);
3. Ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2230 ze zm.);
4. Ustawą z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 900 ze zm.);
5. Ustawą z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 984 ze zm.);
6. Ustawą z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1249 ze zm.) oraz Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 września 2023 r. w sprawie procedury “Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy “Niebieska Karta”.
7. Ustawą z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1304 ze zm.)

Przy ustalaniu procedur dotyczących postępowania w przypadkach cyberprzemocy i stalkingu korzystaliśmy z następujących poradników rekomendowanych przez Ministerstwo Edukacji i Nauki:

1. „Bezpieczna Szkoła. Procedury reagowania w przypadku wystąpienia wewnętrznych i zewnętrznych zagrożeń fizycznych w szkole”. Warszawa, sierpień 2017 r.
2. „Bezpieczna Szkoła. Zagrożenia i zalecane działania profilaktyczne w zakresie bezpieczeństwa fizycznego i cyfrowego uczniów”. Warszawa, wrzesień 2020 r.
3. „Standardy bezpieczeństwa online placówek oświatowych” Fundacja Odkrywców Innowacji, Warszawa 2015 r.
4. „Jak reagować na cyberprzemoc. Poradnik dla szkół” Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę, 2014 r.

Dokument ten reguluje procedury ochrony dzieci przed krzywdzeniem, rozpoznawanie i reagowanie na niepokojące sytuacje w określony procedurami sposób postępowania. Ilekroć w niniejszych procedurach jest mowa o:

• krzywdzeniu dziecka należy rozumieć – każde zamierzone lub niezamierzone działanie oraz zaniechanie działań ze strony osoby dorosłej, które ujemnie wpływa na rozwój fizyczny lub psychiczny dziecka (definicja WHO). Krzywdzenie dzieci to też bezczynność społeczeństwa lub instytucji, a także rezultat takiej bezczynności, który ogranicza równe prawa dzieci i zakłóca ich optymalny rozwój. Można wyróżnić następujące wymiary zjawiska krzywdzenia dziecka:
  • przemoc psychiczna – przymus, groźby, obrażanie, wyzywanie, ocenianie, krytykowanie, straszenie, szantażowanie, krzyczenie, wyśmiewanie, lekceważenie,
  • przemoc fizyczna – szarpanie, kopanie, popychanie, policzkowanie, przypalanie papierosem, bicie ręką przy użyciu przedmiotów, klaps,
  • przemoc seksualna – gwałt, wymuszanie pożycia seksualnego, wymuszanie nieakceptowanych zachowań seksualnych,
  • przemoc ekonomiczna – unikanie płacenia alimentów, zakazywanie członkowi rodziny pracy lub edukacji w celu zdobycia zatrudnienia, przywłaszczanie do swoich celów wspólnych środków na utrzymanie rodziny,
  • zaniedbanie – głodzenie, niedostarczanie odpowiedniej ilości jedzenia, nieodpowiednia higiena lub jej brak, niezgłaszanie się z dzieckiem do lekarza (gdy tego wymaga), brak leczenia mimo zaleceń lekarzy, niedopilnowanie w kwestii edukacji, brak przejawiania zainteresowania, w jaki sposób dziecko spędza wolny czas, jakie ma zainteresowania, problemy oraz potrzeby,
  • alienacja rodzicielka – ograniczenie kontaktu i izolowanie dziecka od drugiego rodzica, odcinanie drugiego rodzica od informacji dotyczących dziecka, wymazywanie drugiego rodzica z życia dziecka, niszczenie zdjęć i pamiątek, przedstawianie drugiego rodzica w złym świetle, zakazywanie dziecku swobodnego mówienia i wyrażania miłości do drugiego rodzica;
• przemocy domowej – należy przez to rozumieć jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy domowej, w szczególności:
  • narażające tę osobę na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia lub mienia,
  • naruszające jej godność, nietykalność cielesną lub wolność, w tym seksualną,
  • powodujące szkody na jej zdrowiu fizycznym lub psychicznym, wywołujące u tej osoby cierpienie lub krzywdę,
  • ograniczające lub pozbawiające tę osobę dostępu do środków finansowych lub możliwości podjęcia pracy lub uzyskania samodzielności finansowej,
  • istotnie naruszające prywatność tej osoby lub wzbudzające u niej poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia, w tym podejmowane za pomocą środków komunikacji elektronicznej;
• Klub/Stowarzyszenie – czyli Polska Organizacja Hapkido, dla której stworzono niniejszy dokument.
• Zarząd – zespół 3 osób, powołany do kierowania całą działalnością Stowarzyszenia zgodnie z uchwałami Walnego Zebrania Członków. Reprezentuje Stowarzyszenie na zewnątrz.
• Pracowniku stowarzyszenia/ Klubu – należy przez to rozumieć osobę zatrudnioną na podstawie umowy pracę lub umowy cywilno-prawnej, umowy wolontariackiej, działających w ramach praktyk. Osoby pracujące w stowarzyszeniu dzielą się na pracowników pedagogicznych i niepedagogicznych;
• Dziecku/małoletnim/ małoletnim członku POH – osoba małoletnia przyjęta do stowarzyszenia w wyniku postępowania rekrutacyjnego, po dopełnieniu wszelkich niezbędnych formalności przez rodziców i ucząca się w szkole;
• Osobie odpowiedzialnej za Wewnętrzne procedury regulujące ochronę dzieci przed krzywdzeniem zwany również koordynatorem – to wyznaczony przez Zarząd POH pracownik, sprawujący nadzór nad realizacją wewnętrznych procedur ochrony dzieci przed przemocą;
• Zespół interwencyjny to powołany przez Zarząd POH w przypadku podejrzenia stosowania przemocy fizycznej lub psychicznej o dużym nasileniu oraz podejrzenia wykorzystania seksualnego. W skład zespołu wchodzi: psychologKlubu, trener, Zarząd oraz inne osoby mające wiedzę na temat krzywdzenia dziecka.
• Psycholog Klubu – osoba z wykształceniem z zakresu psychologii, współpracująca z Klubem.

II. Dotychczasowe działania, które przynosiły pozytywne efekty w ochronie dziecka przed przemocą

Przemoc w rodzinie to pojęcie o szerokim znaczeniu. Wyróżniamy przemoc rodziców wobec dziecka, przemoc wobec partnera w związku, przemoc wobec osób starszych w rodzinie. Na określenie przemocy w związku partnerskim stosuje się terminy: wzajemna przemoc w parze przemoc w związku partnerskim, przemoc małżeńska. Dziecko, zarówno w sensie prawnym jak też psychologicznym, materialnym i do pewnego wieku także biologicznym, jest osobą zależną. Obowiązkiem osób dorosłych jest troszczenie się o jego dobro. Obowiązek ten wynika z naturalnych więzi (rodzice, krewni), z roli zawodowej związanej z pracą z dzieckiem i wreszcie ogólnoludzkiej odpowiedzialności za członków społeczeństwa. Odpowiedzialność tę dodatkowo regulują przepisy prawa. Klub, ze względu na swoje ustawowe zadania m.in. w zakresie kształcenia, wychowania oraz opieki, wspomagania wychowawczej roli rodziny, zobowiązane jest zarówno do zapobiegania krzywdzeniu dzieci, jak i też do podejmowania działań, gdy dziecko jest zagrożone, a w szczególności, kiedy zagrożenie to pochodzi od samych rodziców.

Postępowanie w sprawach kryzysowych z udziałem małoletniego członka POH prowadzone jest w możliwie najszybszym czasie i przy zapewnieniu bezpieczeństwa psychofizycznego dziecka. Małoletni i jego rodzice mają prawo do pełnej informacji o sytuacji i podjętych przez Klub działaniach ich dotyczących. Organem odpowiedzialnym w Klubie za respektowanie praw dziecka/członka POH jest Zarząd POH. Osobami odpowiedzialnymi za monitorowanie respektowania praw dziecka/członka POH są osoby każdorazowo prowadzące zajęcia. Dzieci/członkowie POH wykraczający poza normy i zasady zachowania akceptowane w Klubie ponoszą sankcje przewidziane w statucie Klubu POH.

Zagrożenia zewnętrzne

Do najczęściej występujących zewnętrznych zagrożeń fizycznych należą: podejrzenie podłożenia ładunku wybuchowego, podejrzenie otrzymania podejrzanej przesyłki, agresywne zachowanie dziecka/członka POH, wtargnięcie osoby posiadającej broń, wtargnięcie terrorysty do obiektu w którym prowadzone są zajęcia , zagrożenie wybuchem pożaru lub wybuch pożaru, zagrożenie wybuchem gazu lub wybuch gazu, zagrożenie niebezpiecznymi środkami chemicznymi lub biologicznymi, zagrożenie katastrofą budowlaną i zagrożenie siłą żywiołową. W niemal każdym z powyższych przypadków dochodzi do ogłoszenia alarmu i ewakuacji dzieci/członków POH oraz prowadzących zajęcia z terenu szkoły.

Zagrożenia wewnętrzne

Do najważniejszych zagrożeń wewnętrznych na terenie szkoły w której są prowadzone zajęcia należą: agresywne zachowania dziecka/członka POH oraz zjawisko tzw. fali, korzystanie przez dzieci/członków POH z substancji psychoaktywnych, kradzież, wymuszenia pieniędzy lub przedmiotów wartościowych, pedofilia, pornografia, prostytucja, picie alkoholu, wypadek lub czyn karalny dokonany przez dziecko/członka POH.

W wychowaniu młodego człowieka najważniejszą rolę odgrywa dom rodzinny. Rolą stowarzyszenia powinno być wspieranie tych działań, a ponadto wprowadzanie dziecka/członka POH w prawidłowe kontakty społeczne oraz rozwijanie jego wiedzy i umiejętności. Ważne jest więc uzgodnienie stanowiska wychowawczego pomiędzy Klubem, a domem rodzinnym. Obie strony powinny współdziałać i wspierać się w dążeniu do wszechstronnego rozwoju osobowości dziecka.

Bardzo ważne dla Nas jest, aby wszyscy małoletni członkowie POH czuli się bezpiecznie – podczas zajęć oraz w środowisku rodzinny. Za bezpieczeństwo jesteśmy odpowiedzialni my wszyscy. Jeśli dzieje się cokolwiek złego, najważniejsza się reakcja. Nie można patrzeć na czyjąś krzywdę i udawać, że się jej nie dostrzega. Każdy z Was może i powinien brać udział w dbaniu o bezpieczeństwo.

III. Zasady bezpiecznej rekrutacji pracowników

Klub zatrudnia osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje do pracy z dziećmi. Aby sprawdzić powyższe, Klub podczas rekrutacji wymaga następujących informacji:

• Wiek,
• Kwalifikacje instruktorskie, trenerskie, wychowawcze
• Przebieg dotychczasowego zatrudnienia, działalności szkoleniowej itp.
• Potwierdzenie niekaralności w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym.

Klub może prosić kandydata/kandydatkę o przedstawienie referencji od poprzedniego pracodawcy lub o podanie kontaktu do osoby, która takie referencje może wystawić. Podstawą dostarczenia referencji lub kontaktu do byłych pracodawców jest zgoda kandydata/kandydatki. Niepodanie takich danych w świetle obowiązujących przepisów nie powinno rodzić dla tej osoby negatywnych konsekwencji w postaci np. odmowy zatrudnienia wyłącznie w oparciu o tę podstawę.

Przed dopuszczeniem pracownika do wykonywania obowiązków związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem małoletnich lub opieką nad nimi Klub jest zobowiązany sprawdzić osobę zatrudnioną w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym.

Wydruk z Rejestru przechowywany jest w aktach osobowych pracownika lub analogicznej dokumentacji dotyczącej wolontariusza/osoby zatrudnionej w oparciu o umowę cywilnoprawną.

Jednym z wymogów zatrudnienia pracownika, wolontariusza jest tzw. niekaralność karna. Pracownik, wolontariusz nie może być bowiem skazany prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne:

• przestępstwo,
• przestępstwo skarbowe

Z tego względu jeszcze przed zatrudnieniem Zarząd Klubu żąda od pracownika, wolontariusza nauczyciela przedstawienia informacji o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego. Nie ma takiej konieczności jedynie wówczas, gdy pracownik jest ponownie zatrudniany w Klubie, a przerwa w zatrudnieniu nie przekroczyła 3 miesięcy. W przypadku niemożliwości przedstawienia informacji z KRK pracownik zobowiązany jest do złożenia oświadczenia o niekaralności oraz toczących się postępowania przygotowawczych, sądowych i dyscyplinarnych.

Każdy pracownik, wolontariusz zatrudniany przez Stowarzyszenie POH w Krakowie zostaje zapoznany z niniejszymi procedurami.

IV. Zasady bezpiecznej relacji personel-dziecko

Nadrzędnym celem wszelkich działań podejmowanych przez kadrę trenersko-instruktorską Klubu jest promowanie dobra dziecka i jego najlepszego interesu. Kadra traktuje każde dziecko z szacunkiem, dbając o jego godność oraz potrzeby. Absolutnie niedopuszczalne jest stosowanie przemocy w jakiejkolwiek formie wobec dziecka. Kadra w pełni przestrzega obowiązującego prawa, wewnętrznych przepisów Stowarzyszenia oraz swoich kompetencji w celu osiągnięcia tych celów. Zasady tworzenia bezpiecznych relacji z dziećmi obowiązują wszystkich pracowników, stażystów oraz wolontariuszy i są potwierdzone przez podpisanie odpowiedniego oświadczenia

Pracownicy POH zobowiązani są do utrzymywania profesjonalnej relacji z dziećmi. Należy za każdym razem rozważyć, czy reakcja, komunikat lub działanie wobec dziecka jest adekwatne do sytuacji, bezpieczne, uzasadnione i sprawiedliwe wobec innych uczniów.

Pracowniku! Działaj w sposób otwarty i przejrzysty dla innych, aby zminimalizować ryzyko błędnej interpretacji Twojego zachowania.

Gdy małoletnim członkiem POH jest dziecko przewlekle chore prowadzący zajęcia zobowiązany jest zapoznać się z pozyskanymi przez Klub informacjami na temat choroby dziecka oraz wynikających z niej ograniczeń w funkcjonowaniu. Prowadzący zajęcia zobowiązany dostosować formy pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej do możliwości psychofizycznych tego dziecka.

Komunikacja z dziećmi

• W komunikacji z dziećmi zachowuj cierpliwość i szacunek.
• Słuchaj uważnie dzieci i udzielaj im odpowiedzi adekwatnych do ich wieku, ewentualnej niepełnosprawności i danej sytuacji.
• Nie wolno Ci zawstydzać, upokarzać, lekceważyć i obrażać dziecka.
• Nie wolno Ci krzyczeć na dziecko w sytuacji innej niż wynikająca z bezpieczeństwa dziecka lub innych dzieci.
• Nie wolno Ci ujawniać informacji wrażliwych dotyczących dziecka wobec osób nieuprawnionych, w tym wobec innych dzieci. Obejmuje to wizerunek dziecka, informacje o jego/jej sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej.
• Podejmując decyzje dotyczące dziecka, poinformuj je o tym i staraj się brać pod uwagę jego oczekiwania.
• Szanuj prawo dziecka do prywatności. Jeśli konieczne jest odstąpienie od zasady poufności, aby chronić dziecko, wyjaśnij mu to najszybciej jak to możliwe.
• Jeśli pojawi się konieczność porozmawiania z dzieckiem na osobności, zostaw uchylone drzwi do pomieszczenia i zadbaj, aby być w zasięgu wzroku innych. Możesz też poprosić drugiego pracownika o obecność podczas takiej rozmowy.
• Nie wolno Ci zachowywać się w obecności dzieci w sposób niestosowny. Obejmuje to używanie wulgarnych słów, gestów i żartów, czynienie obraźliwych uwag, nawiązywanie w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej oraz wykorzystywanie wobec dziecka relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby).
• Zapewnij dzieci, że jeśli czują się niekomfortowo w jakiejś sytuacji, wobec konkretnego zachowania czy słów, mogą o tym powiedzieć Tobie lub wskazanej osobie i mogą oczekiwać odpowiedniej reakcji i/lub pomocy.

Kontakt fizyczny z dziećmi

Każde przemocowe działanie wobec dziecka jest niedopuszczalne. Istnieją jednak sytuacje, w których fizyczny kontakt z dzieckiem może być stosowny i spełnia zasady bezpiecznego kontaktu: jest odpowiedzią na potrzeby dziecka w danym momencie, uwzględnia wiek dziecka, etap rozwojowy, płeć, kontekst kulturowy i sytuacyjny. Nie można jednak wyznaczyć uniwersalnej stosowności każdego takiego kontaktu fizycznego, ponieważ zachowanie odpowiednie wobec jednego dziecka może być nieodpowiednie wobec innego. Kieruj się zawsze swoim profesjonalnym osądem, słuchając, obserwując i odnotowując reakcję dziecka, pytając je o zgodę na kontakt fizyczny (np. przytulenie) i zachowując świadomość, że nawet przy Twoich dobrych intencjach taki kontakt może być błędnie zinterpretowany przez dziecko lub osoby trzecie.

• Nie wolno Ci bić, szturchać, popychać ani w jakikolwiek sposób naruszać integralności fizycznej dziecka
• Nigdy nie dotykaj dziecka w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.
• Zawsze bądź przygotowany na wyjaśnienie swoich działań.
• Zachowaj szczególną ostrożność wobec dzieci, które doświadczyły nadużycia i krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania. Takie doświadczenia mogą czasem sprawić, że dziecko będzie dążyć do nawiązania niestosownych bądź nieadekwatnych fizycznych kontaktów z dorosłymi. W takich sytuacjach powinieneś reagować z wyczuciem, jednak stanowczo i pomóc dziecku zrozumieć znaczenie osobistych granic.
• Kontakt fizyczny z dzieckiem nigdy nie może być niejawny bądź ukrywany, wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji władzy. Jeśli będziesz świadkiem jakiegokolwiek z wyżej opisanych zachowań i/lub sytuacji ze strony innych dorosłych lub dzieci, zawsze poinformuj o tym osobę odpowiedzialną i/lub postąp zgodnie z obowiązującą procedurą interwencji.
• nie można podejmować innego niż konieczny kontakt fizyczny z dzieckiem, dotyczy to zwłaszcza pomagania dziecku przy nauce technik Hapkido, elementów gimnastyki czy korekty postaw ciała w ćwiczeniach kształtujących ogólnie pojętą sprawność,

Dopuszczalnym zachowaniem, respektującym nietykalność małoletniego jest:

• poklepanie po ramionach lub plecach, uścisk dłoni lub przybicie piątki, dotykanie rąk / ramion czy barków w czasie treningu, przy nauce elementów gimnastycznych stosowanie zasad prawidłowej asekuracji, symulowanie ataków mające na celu naukę prawidłowych odruchów obronnych u dzieci (poprzedzone każdorazowo obszernym wytłumaczeniem sensu i zasad ćwiczenia oraz możliwością rezygnacji dziecka w udziale w ćwiczeniu), pomoc w wykonywaniu czynności samoobsługowych.

Kontakty poza godzinami pracy

Co do zasady kontakt z dziećmi powinien odbywać się wyłącznie w godzinach pracy i dotyczyć celów edukacyjnych lub wychowawczych.

• Nie wolno Ci zapraszać dzieci do swojego miejsca zamieszkania, ani spotykać się z nimi poza godzinami pracy. Obejmuje to także kontakty z dziećmi poprzez prywatne kanały komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych).
• Jeśli zachodzi taka konieczność, właściwą formą komunikacji z dziećmi i ich rodzicami lub opiekunami poza godzinami pracy są kanały służbowe (e-mail, telefon służbowy).
• Jeśli zachodzi konieczność spotkania z dziećmi poza godzinami pracy, musisz poinformować o tym rodziców, a rodzice/opiekunowie prawni dzieci muszą wyrazić zgodę na taki kontakt.
• Utrzymywanie relacji towarzyskich lub rodzinnych (jeśli dzieci i rodzice/opiekunowie dzieci są osobami bliskimi wobec pracownika) wymaga zachowania poufności wszystkich informacji dotyczących innych dzieci, ich rodziców oraz opiekunów.

V. Zasady ochrony wizerunku i danych osobowych dzieci

Stowarzyszenie POH zapewnia najwyższe standardy ochrony danych osobowych dzieci zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Klub, uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku dziecka.

Dane osobowe małoletniego podlegają ochronie na zasadach określonych w rozporządzeniu

ogólnym o ochronie danych („RODO”), ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (tekst jednolity Dz.U.2019 r. poz. 1781 z późniejszymi zmianami) i innych przepisów prawa.

W naszych działaniach kierujemy się odpowiedzialnością i rozwagą wobec utrwalania, przetwarzania, używania i publikowania wizerunków dzieci. Dzielenie się zdjęciami i filmami z naszych aktywności służy celebrowaniu sukcesów dzieci, dokumentowaniu naszych działań i zawsze ma na uwadze bezpieczeństwo dzieci. Wykorzystujemy zdjęcia/nagrania pokazujące szeroki przekrój dzieci – chłopców i dziewcząt, dzieci w różnym wieku, o różnych uzdolnieniach, stopniu sprawności i reprezentujące różne grupy etniczne.

Dzieci mają prawo zdecydować, czy ich wizerunek zostanie zarejestrowany i w jaki sposób zostanie przez nas użyty.

Stowarzyszenie POH przy przyjęciu każdego nowego małoletniego członka, uzyskuje pisemne zgody rodziców na robienie dzieciom zdjęć, publikowanie ich w mediach społecznościowych, oraz stronie internetowej Klubu. Przed zrobieniem zdjęcia i publikacją pracownik Klubu pyta również o zgodę samego podopiecznego. Każdorazowo pracownik Klubu wyjaśnia uczniom, do czego wykorzystane zostaną zrobione zdjęcia lub nagrania. Rodzic ma prawo wycofać swoją zgodę w każdym momencie trwania roku szkolnego, bez wskazywania uzasadnienia swojej decyzji.

Jeśli wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, trening, krajobraz, impreza publiczna, zgoda rodziców dziecka nie jest wymagana.

W sytuacjach, w których rodzice lub widzowie wydarzeń i uroczystości organizowanych przez POH rejestrują wizerunki dzieci do prywatnego użytku, informujemy na początku każdego z tych wydarzeń o tym, że:

• Wykorzystanie, przetwarzanie i publikowanie zdjęć/nagrań zawierających wizerunki dzieci i osób dorosłych wymaga udzielenia zgody przez te osoby, w przypadku dzieci – przez ich rodziców/opiekunów prawnych,
• Zdjęcia lub nagrania zawierające wizerunki dzieci nie powinny być udostępniane w mediach społecznościowych ani na serwisach otwartych, chyba że rodzice lub opiekunowie prawni tych dzieci wyrażą na to zgodę,
• Przed publikacją zdjęcia/nagrania online zawsze warto sprawdzić ustawienia prywatności, aby upewnić się, kto będzie mógł uzyskać dostęp do wizerunku dziecka.

Jeśli dzieci, rodzice lub opiekunowie prawni nie wyrazili zgody na utrwalenie wizerunku dziecka, będziemy respektować ich decyzję. Z wyprzedzeniem ustalimy z rodzicami prawnymi i dziećmi, w jaki sposób osoba rejestrująca wydarzenie będzie mogła zidentyfikować dziecko, aby nie utrwalać jego wizerunku na zdjęciach indywidualnych i grupowych. Rozwiązanie, jakie przyjmiemy, nie będzie wykluczające dla dziecka, którego wizerunek nie powinien być rejestrowany. Wszelkie materiały zawierające wizerunek dzieci są przechowywane w sposób zgodny z prawem i bezpieczny dla uczniów.

Nie wyrażamy zgody na używanie przez pracowników osobistych urządzeń rejestrujących (tj. telefony komórkowe, aparaty fotograficzne, kamery) w celu rejestrowania wizerunków dzieci, z wyjątkiem różnych wydarzeń, w tym także wycieczek i obozów wypoczynkowych. Kadra POH może być wówczas zobowiązana do wykonywania fotografii za pomocą swoich telefonów komórkowych. Te zdjęcia mogą być następnie używane w celu udostępniania ich na oficjalnej stronie internetowej Klubu – www.hapkido.org.pl – oraz na platformie społecznościowej POH, takiej jak Facebook. Wszelkie działania związane z fotografowaniem dzieci są podejmowane z najwyższym szacunkiem dla prywatności i bezpieczeństwa uczniów. Pracownicy POH są zobowiązani do przestrzegania odpowiednich procedur i zabezpieczeń w celu ochrony danych osobowych. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, kadra może wykorzystywać fotografie jedynie w określonych celach związanych z funkcjonowaniem stowarzyszenia i edukacją.

VI. Jak rozpoznać przemoc wobec dziecka ?

Występowanie pojedynczego symptomu nie zawsze mówi o tym, że dziecko doświadcza przemocy, jeśli jednak symptom powtarza się, bądź występuje ich kilka równocześnie, z dużym prawdopodobieństwem możemy podejrzewać, że mamy do czynienia z krzywdzeniem dziecka.

Zareaguj, gdy:

• Dziecko jest często brudne, nieprzyjemnie pachnie,
• Dziecko kradnie jedzenie, pieniądze itp.,
• Dziecko żebrze,
• Dziecko jest głodne,
• Dziecko nie otrzymuje potrzebnej mu opieki medycznej, szczepień, okularów itp.,
• Dziecko ma widoczne obrażenia ciała (siniaki, poparzenia, ugryzienia, złamania kości itp.), których pochodzenie trudno jest wyjaśnić. Obrażenia są w różnej fazie gojenia,
• Podawane przez dziecko wyjaśnienia dotyczące obrażeń wydają się niewiarygodne, niemożliwe, niespójne itp. Dziecko często je zmienia,
• Pojawia się niechęć przed udziałem w zajęciach sportowych,
• Dziecko nadmiernie zakrywa ciało, niestosownie do sytuacji i pogody,
• Dziecko boi się rodzica lub opiekuna, boi się przed powrotem do domu,
• Dziecko wzdryga się, kiedy podchodzi do niego osoba dorosła,
• Dziecko cierpi na powtarzające się dolegliwości somatyczne: bóle brzucha, głowy, mdłości itp.,
• Dziecko jest bierne, wycofane, uległe, przestraszone, depresyjne itp. lub zachowuje się agresywnie, buntuje się, samookalecza się itp.,
• Dziecko osiąga słabsze wyniki w sportowe w stosunku do swoich możliwości,
• Dziecko ucieka w świat wirtualny (gry komputerowe, Internet itp.),
• Dziecko używa środków psychoaktywnych,
• Dziecko nadmiernie szuka kontaktu z innym dorosłym (tzw. „lepkość” dziecka),
• Dziecko moczy i zanieczyszcza się bez powodu lub w konkretnych sytuacjach czy też na widok określonych osób,
• Dziecko ma otarcia naskórka, bolesność narządów płciowych i/lub odbytu,
• W pracach artystycznych, rozmowach, zachowaniu dziecka zaczynają dominować elementy/ motywy seksualne,
• Dziecko jest rozbudzone seksualnie niestosownie do wieku,
• Dziecko ucieka z domu,
• Nastąpiła nagła i wyraźna zmiana zachowania dziecka,
• Dziecko mówi o przemocy, opowiada o sytuacjach, których doświadcza,
• Inne…

Zwróć uwagę, gdy:

• Rodzic (opiekun) podaje nieprzekonujące lub sprzeczne informacje lub odmawia wyjaśnienia przyczyn obrażeń dziecka,
• Rodzic (opiekun) odmawia, nie utrzymuje kontaktów z osobami zainteresowanymi losem dziecka,
• Rodzic (opiekun) mówi o dziecku w negatywny sposób, ciągle obwinia, poniża i strofuje dziecko (np.: używając określeń takich, jak „idiota”, „gnojek”, „gówniarz”),
• Rodzic (opiekun) poddaje dziecko surowej dyscyplinie lub jest nadopiekuńczy lub zbyt pobłażliwy lub odrzuca dziecko,
• Rodzic (opiekun) nie interesuje się losem i problemami dziecka,
• Rodzic (opiekun) często nie potrafi podać miejsca, w którym aktualnie przebywa dziecko,
• Rodzic (opiekun) jest apatyczny, pogrążony w depresji,
• Rodzic (opiekun) zachowuje się agresywnie,
• Rodzic (opiekun) ma zaburzony kontakt z rzeczywistością np.: reaguje nieadekwatnie do sytuacji, wypowiada się niespójnie,
• Rodzic (opiekun) nie ma świadomości lub neguje potrzeby dziecka,
• Rodzic (opiekun) faworyzuje jedno z rodzeństwa,
• Rodzic (opiekun) przekracza dopuszczalne granice w kontakcie fizycznym z dzieckiem (na przykład podczas zabawy),
• Rodzic (opiekun) nadużywa alkoholu, narkotyków lub innych środków odurzających.

Jak rozmawiać z dzieckiem krzywdzonym ? 

• Zadbaj o sprzyjające warunki rozmowy:
  • inne pomieszczenie,
  • w odpowiedniej odległości od osób postronnych,
  • brak pośpiechu.
• Przyjmij pozycję ciała dostosowaną do pozycji dziecka – usiądź lub przykucnij.
• Używaj języka zrozumiałego dla dziecka.
• Okazuj dziecku szacunek, akceptację i empatyczne zrozumienie.
• Bądź cierpliwy – dziecko może zaprzeczać prawdzie.
• Nie naciskaj na dziecko – wyznanie całej prawdy może łączyć się z ogromnym lękiem.
• Unikaj naprowadzania dziecka na odpowiedzi, które chciałbyś usłyszeć.
• Okaż zrozumienie, że nie łatwo jest mówić o trudnych sprawach, zwłaszcza jeśli dotyczą rodziny.
• Pochwal za odwagę podjęcia rozmowy tj. nie za treść rozmowy, lecz za to, że mówi.
• Bądź świadomy oznak zaniepokojenia dziecka o los rodziców – nie wypowiadaj przy nim negatywnych opinii o rodzicach.
• Nazwij przemoc – przemocą i pokaż dziecku, że nie jest winne tego, co zrobił dorosły.
• Wesprzyj dziecko – utwierdź w przekonaniu, że nie tylko je to spotkało, że wiele dzieci przeżywa podobne problemy.
• Wyjaśnij dziecku w przystępny sposób, co zamierzasz dalej robić. Pamiętaj, jak trudna jest sytuacja dziecka ze względu na:
  • wstyd,
  • poczucie winy,
  • strach przed ponownym skrzywdzeniem,
  • tajemnicę,
  • lojalność wobec sprawcy przemoc.
• Poproś o pomoc specjalistę, psychologa Klubu.

VII. Rozpoznawanie przemocy wobec dziecka niepełnosprawnego oraz chorego przewlekle

Zwracając uwagę na symptomy występujące u dziecka przewlekle chorego, należy skupić się na trudnościach, jakie niesie ze sobą choroba, w którą zmaga się dziecka. Należy zaznaczyć, że dziecko to – oprócz trudnych dla niego zmian biologicznych, powstałych na skutek choroby – odczuwa zmiany w samopoczuciu oraz boryka się z adaptacją do swego nowego statusu społecznego, czyli zarówno z własnym odbiorem sytuacji, jak i reakcją innych osób. Rozpoznanie przemocy stosowanej wobec dziecka niepełnosprawnego i chorego przewlekle jest zadaniem skomplikowanym, i to z wielu powodów.

• Świadkowie – W wielu sytuacjach ze względów środowiskowych świadkowie mogą mieć kłopot z dostępem do dziecka, a rodzice i opiekunowie, jeśli nawet stosują przemoc wobec niego, nadal pozostają najważniejszymi i często jedynymi opiekunami;
• Ślady – Rozpoznanie śladów bywa skomplikowane na skutek trudności w ustaleniu ich pochodzenia;
• Objawy dodatkowo towarzyszące niepełnosprawności lub chorobie dziecka – Objawy te mogą być podobne do objawów z obszaru niepełnosprawności lub choroby i dlatego bywają z nimi mylone. Przykładem takich objawów są zachowania lękowe dziecka, unikanie lub wycofywanie się z kontaktu. Ważna jest analiza, z czego wynikają niewłaściwe zachowania opiekuna – czy są konsekwencją obciążeń, braku wiedzy, powielania wzorców czy innych przyczyn;
• Problemy w komunikacji – Ujawnienie stosowania przemocy wobec dziecka może być utrudnione ze względu na jego izolację od innych dorosłych osób, ale także z powodu kłopotów w komunikowaniu się z nim, głównie ograniczeń w komunikacji słownej.

Ujawnienie przemocy przez dziecko jest bardzo trudnym emocjonalnie sposobem wyjścia z relacji ze sprawcą przemocy, wymaga bowiem odwagi i determinacji w warunkach, kiedy stanem naturalnym dla dziecka jest strach przed tym, co stanie się później. Dziecko pozostaje zazwyczaj w silnej zależności od rodziców, co szczególnie dotyczy dzieci niepełnosprawnych i przewlekle chorych. Aby zdecydować się na ujawnienie przemocy, dziecko musi pokonać poczucie lojalności wobec rodzica krzywdzącego. Musi także zmierzyć się z ryzykiem i niebezpieczeństwem, że ujawnienie nie tylko nie przyniesie poprawy sytuacji w rodzinie, a wręcz ją pogorszy, powodując na przykład wściekłość sprawcy i eskalację zachowań przemocowych wobec dziecka.

WAŻNE!

• Dziecko, mówiąc o przemocy, nie podaje wszystkich informacji o swoich przeżyciach;
• Dziecku towarzyszy lęk o los rodzica, opiekuna i swój własny;
• Okoliczności ujawnienia są związane z odseparowaniem dziecka od osoby krzywdzącej – odległość równa się poczuciu bezpieczeństwa, bliskość oznacza lęk;
• Zniekształcenia w sposobie myślenia dziecka – poczucie winy i odpowiedzialności za doznawaną przemoc.

Źródło: Katarzyna Fenik-Gaberle, Renata Kałucka, Dziecka niepełnosprawne oraz chore przewlekle a przemoc w rodzinie. Rozpoznanie. Scenariusz szkolenia dla pracowników oświaty. Ośrodek Rozwoju Edukacji, Warszawa 2019 r.

VIII. Procedura postępowania w przypadku krzywdzenia dziecka przez osobę ze środowiska rodzinnego:

• Pracownik Klubu podejrzewający krzywdzenie dziecka przez osobę ze środowiska rodzinnego zgłasza problem do Zarządu Klubu, poprzez sporządzenie notatki służbowej;
• Dziecko zostało skrzywdzone: – nastąpiła przemoc fizyczna, psychiczna lub dziecko było świadkiem przemocy w rodzinie – zostało zagrożone dobro dziecka – nastąpiło podejrzenie przestępstwa popełnionego na szkodę dziecka;
• Zarząd Klubu powołuje Zespół interwencyjny, który zapoznaje się z okolicznościami zdarzenia:
  • prowadzi rozmowę wyjaśniającą z dzieckiem podejrzanym o krzywdzenie w obecności prowadzącego zajęcia i psychologa klubu,
  • prowadzi rozmowę z rodzicem – opiekunem (w przypadku przemocy w rodzinie – z rodzicem/opiekunem niekrzywdzącym) w obecności psychologa Klubu,
  • przedstawia formy i okoliczności krzywdzenia,
  • informuje o zachowaniach lub wypowiedziach dziecka wskazujących na doświadczenie krzywdzenia,
  • omawia rolę rodzica (opiekuna) w podejmowaniu interwencji (wspieranie dziecka) – proponuje wsparcie,
  • informuje o ustawowym obowiązku podjęcia interwencji prawnej – informuje o placówkach świadczących pomoc,
• W przypadku potwierdzenia podejrzenia, że fakt krzywdzenia miał miejsce, na wniosek Zarządu Klubu, właściwy organ wszczyna postępowanie zmierzające do ustalenia planu pomocy dziecku (zapewnienie mu bezpieczeństwa, wsparcie go przez placówkę, ewentualnie skierowanie go do specjalistycznej placówki wsparcia);
• Należy ustalić z rodzicem kontrakt zawierający działania eliminujące nieodpowiednie zachowania oraz konsekwencje;
• Z przebiegu interwencji sporządza się kartę interwencji (załącznik nr 1). Kartę załącza się do akt osobowych dziecka. Wszyscy pracownicy Klubu i inne osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych podjęły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
• Gdy zaplanowane działania nie przyniosą efektu, należy uruchomić procedurę „Niebieskiej Karty”;
• Jeśli będą nieprzestrzegane ustalenia kontraktu lub niewłaściwe wykonywanie władzy rodzicielskiej należy złożyć (równolegle lub niezależnie) wniosek do sądu rodzinnego o wgląd w sytuację dziecka /rodziny.
• Zarząd Klubu może również złożyć zawiadomienie na policję lub do prokuratury.
• Wszystkie czynności dokumentowane są protokołem, który składa się z wyjaśnień uczestników postępowania.;

IX. Procedura interwencji w sytuacji krzywdzenia dziecka przez pracownika Klubu:

• Osoba podejrzewająca krzywdzenie dziecka przez pracownika Klubu zgłasza problem do Zarządu Klubu.
• Zarząd Klubu zapoznaje się z okolicznościami zdarzenia, prowadzi rozmowę wyjaśniającą z pracownikiem Klubu podejrzanym o krzywdzenie, małoletniego /w obecności psychologa Klubu, jego rodzicami lub prawnymi opiekunami.
• Odsuwa pracownika od bezpośredniej pracy z dziećmi do czasu wyjaśnienia zdarzenia.
• Wszystkie czynności dokumentowane są protokołem, który składa się z wyjaśnień uczestników postępowania.
• W przypadku, gdy doszło do naruszenia praw lub dobra dziecka, Zarząd Klubu ma 14 dni kalendarzowych na wyjaśnienie całego zdarzenia, a następnie zdecydowanie o powiadomieniu o zdarzeniu organów zewnętrznych np. policji. Termin ten liczy się od dnia powzięcia informacji o zdarzeniu.
• Zawiadomienie policji nie musi być pisemne, dozwolona jest także forma telefoniczna czy też elektroniczna. W treści takiego zawiadomienia warto szczegółowo opisać zdarzenie, na podstawie którego Zarząd wysnuł podejrzenie popełnienia przez pracownika przewinienia dyscyplinarnego.

IX. Procedura interwencji w sytuacji krzywdzenia dziecka w Klubie przez rówieśników:

• Osoba podejrzewająca krzywdzenie dziecka w Klubie przez rówieśników lub krzywdzone dziecko zgłasza problem do prowadzącego zajęcia.
• Prowadzący zajęcia z psychologiem Klubu powinien przeprowadzić rozmowę z osobą poszkodowaną oraz z dzieckiem/dziećmi oskarżonymi o krzywdzenie swojego kolegi, bądź koleżanki.
• Po przeprowadzeniu takich rozmów prowadzący zajęcia wraz z psychologiem Klubu powinni opracować plan pomocowy dziecku – ofierze i dziecku – sprawcy.
• W bardziej skomplikowanym przypadku psycholog Klubu powinien zgłosić problem do Zarządu Klubu.
• Zarząd Klubu w porozumieniu z pracownikami POH powołuje zespół wychowawczy, który zna problem i może przyczynić się do jego rozwiązania.
• W przypadku, gdy sprawca agresji/przemocy jest nieznany, Zarząd po rozpoznaniu sprawy informuje rodziców/opiekunów poszkodowanego małoletniego o możliwości zawiadomienia policji lub sam zawiadamia policję.

XI. Procedura postępowania wobec dziecka, które stało się ofiarą czynu karalnego:

• Jeżeli zachodzi potrzeba, należy udzielić pierwszej pomocy przedmedycznej/ wezwać pogotowie.
• Niezwłocznie powiadomić o fakcie Zarząd Klubu.
• Powiadomić rodziców dziecka/członka POH.
• Osoba będąca świadkiem zdarzenia powinna zabezpieczyć ewentualne dowody przestępstwa, (np. ostre przedmioty, przedmioty pochodzące z kradzieży).
• Niezwłoczne wezwanie policji w przypadku, kiedy istnieje konieczność profesjonalnego zabezpieczenia śladów przestępstwa, ustalenia okoliczności i ewentualnych świadków zdarzenia.

W przypadku znalezienia na terenie szkoły, gdzie są prowadzone zajęcie przez POH, broni, materiałów wybuchowych, innych niebezpiecznych substancji lub przedmiotów, należy zapewnić bezpieczeństwo przebywającym na terenie szkoły osobom, uniemożliwić dostęp osób postronnych do tych przedmiotów i wezwać policję – tel. 997 lub 112.

XII. Procedura Niebieskiej Karty

Procedura „Niebieskie Karty” jest procedurą interwencji obejmującą działania wielu służb, mającą na celu zatrzymanie przemocy domowej oraz zapewnienie bezpieczeństwa osobie podejrzanej, że jest dotknięta przemocą domową. Członkowie grupy diagnostyczno-pomocowej, współpracując ze sobą opracowują plan pomocy dostosowany do potrzeb rodziny, udzielając jej wszechstronnego i kompleksowego wsparcia w jego realizacji.

Podmiotami zobowiązanymi do działania w ramach procedury „Niebieskie Karty” są przedstawiciele:

• jednostek pomocy społecznej,
• gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych,
• Policji,
• oświaty,
• ochrony zdrowia.

Wymienione podmioty są uprawnione i zarazem zobowiązane do prowadzenia procedury „Niebieskiej Karty” w każdym przypadku uzasadnionego podejrzenia zaistnienia przemocy w rodzinie.

Procedura „Niebieskie Karty” nakłada na Klub określone zadania w przypadku uzasadnionego podejrzenia o stosowanie wobec małoletniego przemocy domowej, jeżeli np. dziecko:

• Ma ślady przemocy fizycznej – ślady uderzeń, oparzeń, siniaki, rany, często zdarzające się opuchlizny, złamania, zwichnięcia itd.,
• Ma ślady przemocy psychicznej – moczenie, nadmierna potliwość, bóle, zaburzenia mowy związane z napięciem nerwowym itd.,
• Przejawia trudności w nawiązywaniu kontaktu, niską samoocenę, wycofanie, lęki, depresję, płaczliwość, zachowania destrukcyjne, agresję, apatię, nieufność, uzależnianie się od innych, zastraszenie, unikanie rozmów itd.,
• Ma brudny strój, nieodpowiedni do pory roku, rozwój, wzrost i wagę nieadekwatne do wieku, nie korzysta z pomocy lekarza mimo przewlekłej choroby itd.

Procedurę Niebieskiej Karty należy wszcząć na podstawie samego uzasadnionego podejrzenia zaistnienia przemocy w rodzinie, chociażby niepopartego żadnymi dowodami (art. 9d ust. 4 ustawy), ale już dalsze prowadzenie procedury wymaga uzasadnionego podejrzenia stosowania przemocy wobec członków rodziny (art. 9d ust. 2 ustawy).

Pracownik zauważający niepokojące symptomy lub jest świadkiem krzywdzenia ma obowiązek reagować. W takim przypadku pracownik zobowiązany jest poinformować Zarząd Klubu, oraz psychologa  Klubu o zaistniałej sytuacji.

Procedura Niebieskiej Karty:

• „Niebieską Kartę” zakłada Zarząd Klubu, trener, instruktor, pedagog, który stwierdza, że w rodzinie dziecka dochodzi do przemocy. (Decyzję o założeniu Niebieskiej Karty warto skonsultować z gronem trenersko instruktorskim);
• Wszczęcie procedury następuje poprzez wypełnienie formularza „Niebieska Karta – A” w obecności osoby, co do której istnieje podejrzenie, że jest dotknięta przemocą w rodzinie;
• W przypadku podejrzenia stosowania przemocy w rodzinie wobec niepełnoletniego dziecka, czynności podejmowane i realizowane w ramach procedury, przeprowadza się w obecności rodzica, opiekuna prawnego lub faktycznego. Jeżeli osobami, wobec których istnieje podejrzenie, że stosują przemoc w rodzinie wobec dziecka są rodzice, opiekunowie prawni lub faktyczni, działania z udziałem ucznia przeprowadza się w obecności pełnoletniej osoby najbliższej.
• Działania z udziałem dziecka, co do którego istnieje podejrzenie, że jest dotknięty przemocą w rodzinie, powinny być prowadzone w miarę możliwości w obecności psychologa. Po wypełnieniu formularza „Niebieska Karta – A” osobie, co do której istnieje podejrzenie, że jest dotknięta przemocą w rodzinie, przekazuje się formularz „Niebieska Karta –B”;
• W przypadku, gdy przemoc w rodzinie dotyczy niepełnoletniego dziecka, formularz „Niebieska Karta – B” przekazuje się rodzicowi, opiekunowi prawnemu lub faktycznemu albo osobie, która zgłosiła podejrzenie stosowania przemocy w rodzinie (formularza „Niebieska Karta – B” nie przekazuje się osobie, wobec której istnieje podejrzenie, że stosuje przemoc w rodzinie);
• Wypełniony formularz „Niebieska Karta –A” Klub przekazuje przewodniczącemu Zespołu interdyscyplinarnego do spraw przeciwdziałania przemocy w rodzinie w Krakowie, w terminie nie później niż 7 dni od wszczęcia procedury.

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1249 ze zm.)
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 września 2023 r. w sprawie procedury “Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy “Niebieska Karta”.

XIII. Ważne telefony i adresy

Zespół Interdyscyplinarny Przeciwdziałania Przemocy Domowej we Krakowie siedzibą Zespołu jest Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Krakwie MOPS, ul. Józefińska 14 w Krakowie tel. (12) 616 54 27, mail: do@mops.krakow.pl

Pozostałe pomocne numery telefonu dla osób dotkniętych przemocą:

• Telefon Zaufania – 19 288 (linia dostępna od poniedziałku do piątku w godz. 20:00 – 08:00; w soboty, niedziele i święta – całodobowo);
• Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” – tel. 800 120 002 (linia dostępna 24 godziny na dobę i przez siedem dni w tygodniu) oraz e-mail: niebieskalinia@niebieskalinia.info;
• Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” Instytutu Psychologii Zdrowia – tel. (22) 668 70 00 oraz 116 123 (linia dostępna 24 godziny na dobę i przez siedem dni w tygodniu);
• Fundacja Feminoteka – Telefon przeciwprzemocowy dla kobiet doświadczających przemocy (w tym kobiet transseksualnych) – tel. 888 88 33 88 (telefon czynny od poniedziałku do piątku w godz. 11 – 19);
• Centrum Praw Kobiet – tel. 800 107 777 (telefon interwencyjny czynny całą dobę; po połączeniu należy wybrać 1 i potem 3);
• Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę – Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży – tel. 116 111 (linia dostępna 24 godziny na dobę i przez siedem dni w tygodniu) oraz Telefon dla rodziców i nauczycieli, którzy potrzebują wsparcia i informacji w zakresie przeciwdziałania i pomocy psychologicznej dzieciom przeżywającym kłopoty i trudności takie jak: agresja i przemoc w szkole – tel. 800 100 100 (linia czynna od poniedziałku do piątku, w godz. 12 – 15);
• Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka – tel. 800 12 12 12 (linia dostępna 24 godziny na dobę i przez siedem dni w tygodniu);
• Anonimowa Policyjna Linia Specjalna „Zatrzymaj Przemoc” – tel. 800 120 148 – (bezpłatna linia dostępna 24 godziny na dobę i przez siedem dni w tygodniu);
• Linia wsparcia psychologicznego Polskiego Czerwonego Krzyża – tel. (22) 230 22 07 (linia dostępna od poniedziałku do piątku w godz. 16 – 20);
• Bezpłatna aplikacja mobilna „Twój parasol” – https://twojparasol.com/.

XIV. Monitoring stosowania Standardów Ochrony Małoletnich

Zarząd Klubu wyznacza osobę odpowiedzialną za Standardy Ochrony Małoletnich. Do obowiązków wyżej wymienionej osoby należy:

• monitorowanie realizacji Standardów,
• reagowanie na sygnały naruszenia niniejszych Standardów,
• prowadzenie rejestru zgłoszeń,
• proponowanie zmian z niniejszych standardach.

Osoba, o której mowa w niniejszym rozdziale zobowiązana jest przeprowadzać raz w roku ankietę monitorującą poziom realizacji wewnętrznych procedur ochrony dzieci przed krzywdzeniem. Pracownicy Klubu mogą proponować zmiany w procedurach oraz wskazywać naruszenia procedur. Osoba monitorująca realizacją w/w przepisów dokonuje analizy wypełnionych przez pracowników Klubu ankiet. Sporządza na tej podstawie raport z monitoringu, który następnie przekazuje Zarządowi POH.

Zarząd w razie potrzeby wprowadza do Standardów niezbędne zmiany i ogłasza pracownikom Klubu nowe brzmienie.

1. Przepisy końcowe

• Wprowadzenie Standardów ochrony małoletnich następuje poprzez podjęcie uchwały Walnego Zebrania Członków Polskiej Organizacji Hapkido.
• Standardy ochrony małoletnich wchodzą w życie z dniem ich ogłoszenia, tj. 15.02.2024 r. Tego dnia pracownicy zostali z nimi zapoznani.
• Ogłoszenie następuje w sposób dostępny dla pracowników POH, dzieci i ich opiekunów,
  w szczególności poprzez zapoznanie z treścią dokumentu, oraz przesłanie drogą elektroniczną (na email podany przez opiekuna).