Różne rodzaje broni wykorzystywanych w hapkido.
W hapkido oprócz kopnięć, uderzeń i dźwigni używamy różnych rodzajów broni tj.: miecz, laska, wachlarz, pas czy kij o różnych długościach. Wszystkie wymienione rodzaje broni oczywiście rzadko występują w życiu codziennym, ale bardzo łatwo zaadoptować współczesne rzeczy na taką broń. Nauka posługiwania się bronią zaczyna się na wyższym stopniu zaawansowania, a po osiągnięciu czarnego pasa proces nauczania technik z bronią staje się kluczowym elementem treningu.
Miecz – to broń bardzo często występująca we wschodnich sztukach walki, broń bardzo osobista i dopasowana każdorazowo do jej właściciela. Kultura posługiwania się mieczem jest głęboko zakorzeniona w Korei, Japonii czy Chinach, gdyż aż do XIX w., była wykorzystywana na polu walki. Wraz z pojawieniem się broni prochowej i automatycznej w masowym użyciu, umiejętność posługiwania się mieczem, mimo iż była elitarna, stała się jeszcze bardziej unikatowa. Podczas treningów w dojang używa się drewnianych odpowiedników mieczy.
Pas – wykorzystywany obecnie, zamiennie z kawałkiem liny, to ewidentnie rodzaj broni wymyślony na dworze królewskim, gdzie obowiązywał zakaz noszenia broni siecznej i zakończonej ostrymi metalowymi końcami. Jako element stroju, lub jego dodatek, był wykorzystywany przez strażników królewskich. Również obecnie służy do obezwładniania przeciwnika, stosowany do blokowania, ale głównie do owijania nadgarstków, stawów skokowych napastnika, lub duszenia. Można używać krótszych lin do jednostkowego owijania stawów kończyn lub dłuższych do unieruchomienia zarówno nóg jak i głowy napastnika.
Laska – to przedmiot codziennego użytku, zarówno w czasach obecnych jak i w okresie średniowiecza gdy buddyjscy mnisi przemieszczając się między świątyniami postanowili uczynić z niej broń przed rabusiami. W przeciwieństwie do miękkiego pasa, laska to przedmiot twardy służący do ataków na punkty witalne napastnika ich uciskania, wykonywania dźwigni czy zahaczania. Jako przedłużenie naszej ręki służy także do odpierania ataków poprzez bloki wykonywane jedną lub dwiema rękami.
Wachlarz – to kolejny przykład przedmiotu użytku codziennego zwłaszcza w czasach nowożytnych. Stosowany przez wszystkie klasy społeczne, ale jako broń mógł być używany m.in. na dworze królewskim. Odpowiednio twarde elementy konstrukcji pozwalały na bolesne blokowanie ciosów, lub uderzanie w punkty witalne nasadą wachlarza co czyniło z niego bardzo skuteczną broń. Używano go zarówno w formie złożonej do uderzeń jak i otwartej do zasłaniania i ukrywania potencjalnych ciosów przed przeciwnikiem. Oryginalne wachlarze koreańskie były często zakończone piórami aby ukryć ostre elementy mogące być częścią wachlarza.
Kij – w hapkido wykorzystuje się trzy długości kija, najdłuższa jego forma jest dostosowana do osoby która go używa. Najkrótszy kij, Dan Bong, podobnie jak wachlarz służy do obrony i ataku na najkrótszym dystansie, jest naturalnym przedłużeniem naszej dłoni. Stosuje się techniki obrony i ataku w ramach których występują bloki, uderzenia i uciski z wykorzystaniem dłuższej części jak i samej końcówki Dan Bong. W przypadku kija długiego Jang Bong, mamy do czynienia z bronią o długości powyżej 170 cm, zapewniającą walkę na dystans. Nie każdego było stać na miecz, dlatego twarde drzewo odpowiednio przygotowane, nasączone i utwardzone stanowiło bardzo niebezpieczną broń. Wykorzystanie ruchów na wprost (dźganie), okrężnych, blokowanie i atakowanie nawet jednorącz pozwało na walkę z osobami słabiej posługującymi się mieczem.