Historia
Hapkido jest koreańską sztuką walki- samoobrony, której korzenie sięgają się ponad 2000 lat wstecz. Początkowo Hapkido było sztuką walki znaną bardzo wąskiej grupie ludzi, praktykowane i przekazywane jedynie w obrębie hierarchii mnichów, oraz dworu królewskiego. Ok. 300 roku n.e. Korea była podzielona na trzy zwalczające się królestwa: Silla, Kogutyu i Paekche. W jednym z nich (Silla) mieszkała elita wojowników składająca się z młodych ludzi, trenowanych przez buddyjskich mnichów. Elementami tego treningu były: kombinacja dyscypliny umysłowej i technik samoobrony, młodych adeptów obowiązywał surowy kodeks postępowania, którego zasadami były: lojalność, pokora, wytrwałość, szacunek i samokontrola.
Za czasów dynastii Yi (1392-1910) Hapkido przeszło poważne zmiany związane z wewnętrznymi problemami królestwa.
Z niewiadomych powodów Hapkido zaczęło zanikać pośród rodziny królewskiej, a w konsekwencji zakazano jego praktykowania i nauczania. Jedynymi strażnikami wiedzy i umiejętności pozostali mnisi, którzy w tajemnicy nauczali tej sztuki nadal.
W latach 1910 -1945 Korea znajdowała się pod okupacją Japońską, jednym ze skutków było zakazanie nauczania tradycyjnych koreańskich sztuki walki. Sytuacja zmieniła się po drugiej wojnie światowej i wyzwoleniu Korei, tradycyjne koreańskie sztuki walki zaczęły ponownie się odradzać.
Nie ma pewności kto był założycielem Hapkido, powszechnie przyjęto że był nim Yong Sul Choi, który był adoptowanym synem Sokaku Takedy – japońskiego mistrza szkoły Daito-ryu Aikijujutsu. Choi rozpoczął naukę pod kierunkiem Takedy w 1913 r., jako młody chłopiec i kontynuował ją aż do śmierci mistrza w 1943 r. Po jego śmierci Choi powrócił do Korei gdzie zainteresował się koreańskimi sztukami walk Yu Sool , Yawara (inna nazwa Ju-jitsu). Postanowił założyć swoją szkołę, którą nazwał “Hapki Kwan”. Dopiero ok. 1958 r. uczniowie Choia stworzyli nazwę Hapkido
Yong Sul Choi połączy to czego nauczył się w Japonii z tradycyjnymi koreańskimi technikami kopnięć Tae Kyun i uderzeń z innych koreańskich systemów tj. Tang Soo Do, dodatkowo wzmocnił Hapkido o szereg technik z wykorzystaniem dużej ilości różnorodnej broni, dzięki czemu stało się ono bardzo wszechstronne i skuteczne.
Bardzo ważną datą dla rozwoju Hapkido był rok 1955 kiedy miało miejsce spotkanie wszystkich mistrzów sztuk walki uczących w Korei. Na spotkaniu tym postanowiono połączyć wszystkie koreańskie style i stworzyć jeden narodowy styl, reprezentujący Koreę. Wynikiem tego wydarzenia było powstanie Tae Kwon- Do, uczyniono z niego sport narodowy i stał się on wizytówką Korei Południowej. Oczywiście nie wszyscy przedstawiciele koreańskich sztuk walki pogodzili się z tą decyzją. Zbyt wielkie różnice programowe zmusiły wielu na pozostanie poza tą unia, wśród nich były mi.: Hapkido, Tang Soo Do.
Kolejny krok w rozwoju Hapkido związany jest z osobą Han-Jae Ji, uczniem Choia, który założył własną szkołę i nawał ją “Hapkido”, obecnie Han-Jae Ji nazywa swój system Sin Moo Hapkido. Był też założycielem Korea Hapkido Association, która w 2008 roku zmieniła swoją nazwę na Korea Hapkido Federation.
Jednym z jej ważniejszych członków w tej organizacji jest Lee Sung-Soo 9 Dan, który jest założycielem odmiany Moo Hak Kwan Hapkido. Wielki mistrz Lee Sung-Soo jest nauczycielem prezydenta European Hapkido Alliance, mistrza Sama Plumba 8 Dan. Choi Yong Sul Koreańska Federacja Hapkido zrzesza bardzo wielu mistrzów Hapkido reprezentujących około pięćdziesięciu odmian Hapkido.
Znaczenie nazwy Hapkido
Nazwa Hapkido oznacza drogę harmonijnej energii.
Początkowo Hapkido wykorzystywało głównie dźwignie, rzuty i uderzenia w punkty witalne (ATEMI JITSU). Rozwój Hapkido i wykorzystanie tradycyjnych koreańskich sztuk walki wzbogaciło je o uderzenia ręczne i kopnięcia oraz użycie przedmiotów będących także bronią: kije (długie i krótkie), laska, wachlarz i pas.
Uczy skromności i dyscypliny duchowej, pokory wobec otaczającego świata, a także zaufania do własnych możliwości. Najwyższe fazy wtajemniczenia obejmują wiedzę medyczną o własnym ciele i sztukę uzdrawiania. Najistotniejszą rzeczą w Hapkido jest rozwijanie energii w punkcie danjun (jap . tanden, chin. tan tien). Każda technika kierowana jest energią płynącą z tego punktu.
hap – harmonia, koordynacja
ki – energia
do – droga
Filozofia
Hapkido opiera się na 3 zasadach:
Ju – zasada wody, oznaczająca miękkość, plastyczność, dostosowanie się do przeciwnika; skupiony strumień ma więcej energii niż rozproszone krople. Woda, mimo miękkości, może drążyć skałę;
Won – zasada ruchu po okręgu, który pozwala wykorzystać energię przeciwnika. Według taoistycznej filozofii ruch ten jest zgodny z zasadami wszechświata. Zasada ta jest wykorzystywana szeroko w taijiquan;
Hwa – zasada niestawienia oporu, harmonii. Łączy ona dwie poprzednie i jest symbolizowana przez ciągłą przemianę energii yin w yang. Symbol tej przemiany występuje na fladze koreańskiej i można go odnieść również do życia społecznego.
Organizacje na świecie
Hapkido posiada ona wiele różnych odmian i organizacji na cały świecie. Zachęcamy do analizy niestety nie aktualizowanego ostatnio “drzewa genealogicznego” HAPKIDO, który znajdziecie na stronie:
http://www.sinmoohapkido.be/Hapkido Family Tree.htm
Wynika z niego, że istnieją obecnie trzy największe organizacje Hapkido